Zwarte Donderdag

Heel Frankrijk staakt vandaag. Treinen en bussen zullen niet of nauwelijks rijden. Scholen, rechtbanken, posterijen en theaters zullen gesloten blijven. Vliegtuigmaatschappijen zullen massaal vluchten elimineren. Zelfs de twaalfdelige pratende pakken van de banken en de beurs leggen het gouden bijltje erbij neer. Honderdduizenden werknemers kunnen niet op hun werk komen. Kortom: heel Frankrijk werkt vandaag niet En waarom niet? Omdat heel Frankrijk meer wil werken. Een ultieme paradox.

De licht aangebraden haantjes zijn boos op president Sarkozy & Co. Vanwege de hoge werkeloosheid, de verslechterende economische omstandigheden en het gebrek aan overheidsmaatregelen. De regering zou wel miljarden uittrekken om de arrogante banken en de roestende auto-industrie te helpen, maar niets doen om de koopkracht van de arbeiders op peil te houden.

Moordende concurrentie

En wat gaan onze ploeterende vino-vriendjes hieraan doen? Ze gaan staken (inclusief de overheid zelf). Dus om meer werk te krijgen, gaat het personeel in bijvoorbeeld de luchtvaartsector juist niet werken. Hierdoor worden vluchten geannuleerd. Dit kost geld, (potentiële) klanten, speelt de moordende buitenlandse concurrentie in de kaart en zal alleen maar leiden tot nog minder werk. Hetzelfde effect geldt voor andere sectoren, maar ook voor de rebellerende ambtenaren. Want hoe kan vadertje staat de problemen te lijf gaan als haar eigen onderdanen besluiten om de dag niet achter hun bureau, maar op de jeu de boules baan door te brengen? Hoe erg kun je jezelf voor de voeten lopen? Wanneer je als zelfstandige groenteboer al je klanten ziet overlopen naar die nieuwe ketensupermarkt aan de overkant, gooi je dan ook een vat zoutzuur over je voorraad bloemkolen en broccolibomen heen om aandacht te vragen?

Middeleeuws eiland

Nu wordt in Frankrijk elke gelegenheid aangegrepen om de werkdag in te ruilen voor een middagje wijn met kaas op het terras. Qua stakingsbereidheid behoort de rebelse republiek tot de Europese top. En in economisch opzicht is het land van de zure wijnen, stinkende kazen en trommelvliesslopende chansons een middeleeuws eiland van beschermd ondernemen in het verder vrij economisch-liberale continent. Of het nou gaat om de (spoor)wegen, energievoorziening of de media. Invloed van buiten de landsgrenzen is uit den boze. Voor een niet-Fransman is het nog makkelijker om een keppel-shop in de Gazastrook te beginnen dan een krantenkiosk in Parijs.

Fort Frankrijk

Zeventig procent van de Franse bevolking steunt de staking. Slechts 30% heeft vertrouwen in de overheid (Volkskrant, 29-1-2009). In Nederland is dit maar liefst 76%. Of dit vertrouwen tijdens de huidige crisis ook omgezet wordt in betere prestaties, is niet te zeggen. Vast staat wel dat de Nederlanders door hun uitgesproken vertrouwen en hun houding van doorwerken in plaats van staken, de eigen economie en dus zichzelf ondersteunen. Dit in tegenstelling tot de Fransen. Onze mediterrane makkers zijn zo druk bezig om de economische ruïne die Fort Frankrijk heet voor de sloop te behoeden, dat ze niet doorhebben dat ze zelf de slopershamer hanteren.

Harry de Held

Zondag is de mooiste dag van de week. En de ochtend is het mooiste deel van de zondag. Nadat je je kater hebt weggespoeld met een straffe espresso is het tijd om de aanval op je hardnekkige ochtendhumeur te openen met hét tv-hoogtepunt van de week. Het is tijd om je weer te laven aan de wereld van het nieuwe geld, amateuristische sluikreclames, potsierlijke bloemstukken, PC-Hooft proleten en vooral aan dé tv-personality van de Lage Landen. Het is tijd voor Business Class. Vol spanning zet je je kastje aan om te kijken hoeveel decennia gevangenisstraf uit de vastgoedwereld selfmade man Harry ‘maak er een mooie zondag van’ Mens nu weer tegenover zich heeft zitten.

Legendarisch zijn de diepte-interviews die Mens afneemt met grif betalende middenstandsboeren. Handige Harry heeft namelijk het geniale idee opgevat om naast enkele ‘hoge heren’ uit de politiek of wetenschap ook altijd een dozijn provincialen hun lokale handeltje te laten promoten tegen niet misselijke tarieven. Zo kan het gebeuren dat zelfs de in marketingtechnisch opzicht meest incompetente plebejer stotterend acte de présence mag geven in Harry zijn reclameshowtje. De bloednerveuze ondernemer wordt gelukkig vaak door de grijze vos bij de hand genomen:

‘Tegenover mij zit Marcel, directeur van Lubijo Vastgoed uit Waddinxveen. Marcel, wat doe je precies?’
‘Nou Harry, mijn naam is Marcel, en ik ben oprichter van Lubijo Vastgoed. Op dit moment ben ik daar ook directeur.’
‘En Marcel, de zaken gaan goed op dit moment, ik geloof dat jullie afgelopen jaar 20 % meer omzet hadden?’
‘Ja Harry, dat klopt. Het afgelopen jaar is zeer gunstig geweest. Onze omzet is sterk gestegen. Dit met een percentage van ongeveer 20%.’
‘En jullie hebben ook plannen om naar Spanje en Italië uit te breiden?’
‘Harry dat klopt. Aangezien het goed gaat, zitten we erover te denken om internationaal te gaan. Bijvoorbeeld naar het buitenland. Je moet dan denken aan landen zoals Spanje of Italië Harry.’
‘Nou bedankt voor dit gesprek, voor meer informatie kunt u op onze website kijken.’

En Harry pakt zijn krokodillenleren map en hobbelt naar de keuken om een gretig betalende wijnboer aan het volgende geënsceneerde kruisverhoor te onderwerpen. Marcel blijft totaal verbijsterd en 14.500 euro excl. B.T.W. armer achter. Ook Harry’s dochter Suze, die rechtstreeks lijkt te zijn weggelopen uit de set van Dallas, is prominent in het showtje aanwezig. Omdat vanwege de BIBOB-wet geen van Harry’s vastgoedmaatjes zijn dochter meer op de wallen kwijt kon, heeft Harry besloten dat ze haar waardigheid ook gewoon in zijn programma kon verliezen. Hierin maakt ze in filmpjes carrière als brabbelende reclame Barbie (12.500 euro excl. B.T.W.)

Lunch

Op het eind van de voorstelling mag, onder het toeziend oog van een bronzen Pimmetje (Fortuyn, red.), de zoveelste ambassadeur van het Verdonk- of Wilderskamp bij het knapperende haardvuur kosteloos zijn promopraatje voor Harry houden. Het vastgoedorakel uit Lisse ondergaat de monoloog glunderend, mede in de wetenschap dat hij in het voorbije uur weer een ton heeft verdiend. Als afsluiting volgt de lunch, waarbij de kale kok de kijkers informeert over het’ mooie stukje vlees of vis’ dat hij nu weer heeft opgeduikeld, terwijl zijn assistent-slaaf naast hem in het niets staat te snijden in de nep keuken. Extreem-rechts mag naast Harry plaatsnemen, en de van hun zenuwen in hun broekplassende provincieproleten worden ver weg op een krukje gestald. Harry heft het glas, proost met de gasten en spreekt tot de kijkers thuis de magische woorden: ‘maak er een mooie zondag van’.

Fenomenaal Lied

Absolute climax van het seizoen tot nu toe was het weekend na de kerst. In navolging van andere illustere kijkcijferkanonnen als Henny Huisman en Ron Brandsteder pakte Harry de microfoon en bracht hij met zijn zoetgevooisde stem een fenomenaal lied ten gehore. Hierin werd het belang van geld gerelativeerd. Wat een lef! Harry mijn held, je hebt er voor mij wederom een mooie zondag van gemaakt!